Scheiden; hoe vertellen we het de kinderen?

Scheiden is niet alleen voor jou en je (ex-)partner een emotioneel zware gebeurtenis, maar zeker ook voor de kinderen. Hoe beter jullie hiermee omgaan, hoe beter zij eruit komen en iedereen zo positief mogelijk  kan starten met dit nieuwe hoofdstuk van het leven. Gelukkig zijn er veel instanties en professionals die jullie hierin kunnen bijstaan en adviseren.

De kinderen staan altijd voorop

De beslissing om te gaan scheiden wordt meestal niet van de ene op de andere dag genomen. Er is een hoop aan vooraf gegaan en in sommige situaties zijn de emoties al hoog opgelopen. De beslissing om niet samen verder te gaan kan op zo’n moment zowel pijnlijk als een opluchting zijn. Maar dan? Voor de kinderen is het, zelfs in het meest ideale geval waarbij de ouders vriendschappelijk uit elkaar gaan, een zeer schokkende gebeurtenis. 

Het welzijn van de kinderen moet in deze situatie eigenlijk altijd voorop staan. Als volwassenen hebben je ex-partner en jij de mogelijkheid om te kiezen. Dat geldt niet voor de kinderen. Zij moeten zich aanpassen aan de nieuwe situatie of ze dat nu leuk vinden of niet. Hoe makkelijk of moeilijk dit voor hen is, hangt voor een groot deel van jullie als ouders af.

Samen vertellen

Zodra jullie zeker weten dat een scheiding de enige uitkomst is, zoekt u samen met uw ex-partner een geschikt moment om de boodschap op een kalme en begrijpelijke manier aan de kinderen te vertellen. Afhankelijk van de leeftijd van een kind legt u uit wat jullie hebben besloten. Wees daarbij eerlijk maar geef alleen informatie waar het kind iets aan heeft. De details over waarom jullie gaan scheiden zijn voor een kind niet interessant en kunnen vooral verwarring oproepen. 

Ruimte voor emoties

Het is helemaal niet erg om te laten zien dat jullie verdrietig zijn over de voorgenomen scheiding. Ook de emotionele reactie van een kind hoeft niet ‘weggetroost’ te worden. Het is nu eenmaal een nare situatie en het is goed die emoties met elkaar te delen. Zorg wel dat jullie als ouders je eigen emoties voldoende onder controle houden om contact te blijven maken. Lukt dat niet, ga dan even de kamer uit om op adem te komen. 

Een hoopvolle boodschap

Na de moeilijke boodschap en het verdriet, is het belangrijk om hoop en positiviteit te bieden. Neem de zorg van kinderen weg door hen ervan te verzekeren dat zij geen schuld hebben aan de scheiding. Dat jullie allebei nog net zo veel van hen houden en dat dit ook nooit weg zal gaan. Laat ze weten dat ze nooit bang hoeven te zijn om te moeten kiezen tussen papa en mama. Besef dat ook voor pubers die soms nergens om lijken te geven, die open communicatie en bevestiging heel belangrijk is.

Ook daarna blijven praten

Als dat heftige gesprek eenmaal achter de rug is, is het prima om zoveel mogelijk weer over te gaan tot de orde van de dag. Als door de beslissing direct een van beide ouders ergens anders gaat wonen, geef de kinderen dan altijd de mogelijkheid om contact te hebben met die ouder. 

In de eerste weken na het gesprek is het belangrijk dat jullie regelmatig met de kinderen bespreken hoe het met ze gaat en dat jullie vertellen wat er verder gaat gebeuren en wat dit voor hen zal betekenen. Blijf herhalen dat zij geen schuld hebben aan de scheiding en dat ze niet hoeven  kiezen tussen papa en mama. Bevestig regelmatig dat jullie liefde voor hen nooit verdwijnt.

Vraag hulp voor uzelf en voor de kinderen

Kinderen hebben vaak het gevoel dat ze partij moeten kiezen voor een van beide ouders. Het is dus ontzettend belangrijk dat kinderen altijd de vrijheid blijven voelen om van beide ouders te houden, zonder zich daarover schuldig te voelen. Wanneer je het moeilijk vindt  om de emoties die je voelt over jouw ex-partner niet te laten doorschemeren in je gesprekken met de kinderen, is het goed om hier hulp bij te zoeken. Neem contact op met het Centrum voor Jeugd&Gezin of eventueel met de huisarts. Zij kunnen je doorverwijzen naar de juiste hulpverlener.  Doe dat ook wanneer je merkt dat kinderen het moeilijk vinden om over hun gevoelens te praten of ineens gedrag gaan vertonen waaruit blijkt dat zij moeite hebben hun emoties een plek te geven.